Kratak opis privrednog društva
Prodaja voća, povrća i drugih proizvoda iz agrara vršena je na lijevoj obali rijeke Crkvene u najužem dijelu centra Grada, gdje se 1929. godine uređuje prostor za te namjene, a 1935. godine gradi se zatvoreni objekat Gradske Tržnice, koja se i danas nalazi na toj lokaciji.
U neposrednoj blizini, na lijevoj i desnoj obali Crkvene, od glavne ulice gradi se takozvana "Pokrivena čaršija", gdje se, pod jednim krovom, nalaze razne zanatske i ugostiteljske radnje. Sve ovo je činilo jedan kompleks gdje su građani Banje Luke i okruženja zadovoljavali različite potrebe za proizvodima i uslugama.
Koliko je ovaj prostor bio značajan za grad Banju Luku, njeno okruženje i građane, pokazuje i to što je ulica koja je izgrađena na lijevoj obali Crkvene dobila naziv Tržnička ulica. Tako je Banja Luka imala dvije ulice oko kojih se odvijala trgovina: Gospodsku, gdje se prodavala industrijska roba, i Tržničku, gdje su se prodavali poljoprivredno prehrambeni proizvodi i pružale zanatske i ugostiteljske usluge.
Po završetku Drugog svjetskog rata došlo je do promjene sistema, ali je zadržan oblik snabdijevanja i pružanje tržničko pijačnih usluga. Formirana je Tržna uprava pri Opštini Banja Luka i nastavljen razvoj tržničke funkcije, renoviran je i dograđen objekat Gradske tržnice. Govedarnica stočna pijaca dislocira se na novu lokaciju udaljenu tri kilometra od centra grada. U to vrijeme vrlo moderan i savremeno opremljen objekat nazvan je Nova pijaca i pod tim nazivom posluje i danas. U početku su se na Novoj pijaci odvijale dvije tržničke funkcije, tako da smo tu imali stočnu i žitnu pijacu, da bi se kasnije broj tržničkih usluga povećavao. Danas na Novoj pijaci rade auto-pijaca stočna, robna, kvantaška i pijaca korišćene robe. Osjećajući značaj koji tržničko pijačna funkcija ima za snabdijevanje Grada, opštinski organi organizuju komunalno preduzeće 1964. godine. Period od 1964. do 1974. godine je period dogradnje i osavremenjavanja Gradske Tržnice. Širi se mreža tržničkih objekata na opštinu Kotor Varoš.
Od 1974. godine "Tržnica" se, bez volje njenih organa, integracionim procesima uključuje u sastav trgovine, prestaje biti komunalno preduzeće i počinje zaostajati u razvoju. To je vrijeme kada se u razvijenim zemljama napušta snabdijevanje u otvorenim maloprodajnim objektima, a sve više se snabdijevanje proizvodima iz agrara vrši na veletržnicama, marketima i supermarketima. Na našim prostorima se, i u naučnim krugovima, još uvijek vodi rasprava na temu da li postojeći oblik trgovine pružanja tržničko pijačnih usluga treba zamjeniti savremenim oblicima.
Zapadne zemlje, koje su napustile snabdijevanje putem otvorenih maloprodajnih objekata svježim proizvodima iz agrara, utvrdile su za vrlo kratko vrijeme da je došlo do smanjenja ponude svježih proizvoda, što se negativno odrazilo na zdravlje građana. Naglo su se počele organizovati otvorene maloprodajne tržnice na trgovima i ulicama na improvizovanim štandovima.
Primjenjujući Zakon o privatizaciji putem internog dioničarstva, "Tržnica" se 1991. godine organizuje kao dioničarsko društvo. Počinje otplata internih dionica i na taj način "Tržnica" dolazi do sopstvenog kapitala, usvaja program dugoročnog razvoja i započinje njegovu realizaciju.
Već 1992. godine na prostorima BiH dolazi do ratnih sukoba, kojim se prekidaju sve normalne aktivnosti, a preduzeća prelaze na ratni način poslovanja. "Tržnica" se organizuje tako da odgovori novim zadacima, proširuje kapacitete postojećih objekata da bi mogla obezbijediti što više prodajnih mjesta za sve veće potrebe poljoprivrednih proizvođača i radnika koji, ostajući bez posla i svoje imovine, sredstva za svoju egzistenciju žele ostvarivati prodajući i kupujući na objektima "Tržnice".
"Tržnica" u tom periodu ostaje bez jednog dijela produktivnih kadrova, koji odlaze u rat, ali se organizuje da ostvari što je moguće veći dohodak i usmjeri ga tamo gdje je najneophodniji. Tržnice i pijace na našim prostorima često su bile socijalni ventili, što je sada najviše došlo do izražaja. Jedno vrijeme objekti za pružanje tržničko-pijačnih usluga bili su jedina mjesta gdje se moglo prodavati i kupovati. To je vrijeme koje potvrđuje značaj oblika trgovine pružanjem tržničko pijačnih usluga za snabdijevanje grada i građana.
"Tržnica" je i u ratnom, a i poslijeratnom, periodu uspješno vršila obje svoje funkcije i obezbijedila dio sredstava za realizaciju usvojenog dugoročnog programa razvoja.
